მერაბ დვალიშვილმა MMA-ის მებრძოლის საჩემპიონო ქამარი 14 სექტემბერს ჩაიბარა. ლას ვეგასში UFC 306-ზე საჩემპიონო ბრძოლაში ქართველმა მებრძოლმა მოქმედი ჩემპიონი შონ ო’მალი დაამარცხა და სუპერმსუბუქი წონით კატეგორიის ჩემპიონი გახდა.
- ქართველი ჩემპიონის მამა, ამირან დვალიშვილი ამბობს, რომ შვილი ჯერ კიდევ ბავშვობიდან შრომობდა წარმატების მისაღწევად, ახლა კი დროა, რომ ქამრის მოპოვების შემდეგ, ოჯახის შექმნაზეც იფიქროს:
– მერაბის ჩხუბის ყურება ძალიან ძნელი იყო, მაგრამ რა ვქნა აბა, სხვა გზა არ მაქვს, თქვენც და მთელ საქართველოსაც გამოგვაცდევინოს მსგავსი სიხარული. ჩემი მეუღლე არ უყურებს შვილის ჩხუბს, სულ ემოციებშია, როცა დასრულდება, შემდეგ უყურებს ხოლმე. ჩემი შვილი ყოველთვის მებრძოლი იყო, სულ ვარჯიშობდა, რაღაცებს იგონებდა, თავდაუზოგავად შრომობდა.
– მერაბის გარდა სხვა შვილებიც თუ გყავთ, ისინი რას საქმიანობენ?
– სამი დედმამიშვილი არიან. ერთი ამერიკაშია, მუშაობს იქ, ყოფილი სამხედრო მფრინავია. მეორე აქ მუშაობს, დაცვაში.
– რა ხდება მერაბის მორიგი ბრძოლის დროს, როგორ ემზადებით ხოლმე სანახავად?
– ყველა ვიკრიბებით მეზობლები, დიდი ქეიფი გვაქვს ხოლმე.
– რამდენად ხშირად ახერხებს თქვენი შვილი საქართველოში ჩამოსვლას?
– როცა შეუძლია, სულ ჩამოდის და აუცილებლად, თავის სოფელში. ახლა ძალიან კარგ ხასიათზეა, თვის ბოლოს ალბათ, ჩამოვა და მოგვინახულებს.
– მერაბმა ერთ-ერთ ინტერვიუში განაცხადა, რომ ქართველ გოგონაზე ვაპირებდი დაქორწინებას, თუმცა არ შედგაო. ალბათ, როგორც ხშირად ქართველი მშობლები, თქვენც ეუბნებით შვილს, რომ “ცოლი მოიყვანოს…”
– რა თქმა უნდა, მაგრამ მაშინ არ ეცალა მერაბს. ხელი შეეშლებოდა, სხვა მიზანი ჰქონდა. ქამარი უნდა მიეღო. ახლა უკვე ეკუთვნის ქალი (იცინის…)
– ქართველი რძალი გინდათ, თუ მთავარია მერაბს უყვარდეს?
– კარგი იქნება ქართველი თუ იქნება, მაგრამ ვისაც შეიყვარებს, ის იქნება კარგი, მაგრამ ქართველზეა ორიენტირებული.
– ბატონო ამირან, მერაბი სოციალურ ქსელში ხშირად აქვეყნებს მხიარულ ვიდეოებს. ყოველთვის ასეთი ხასიათი ჰქონდა?
– კი, კი, ყოველთვის რაღაცებს იგონებს.
– როგორ უნდა გაზარდო წარმატებული შვილი?
– ხელი არ უნდა შეუშალო და პირიქით, ხელი უნდა შეუწყო თავის არჩევანში, შვილზეც არის დამოკიდებული, რამდენად იაქტიურებს და მიზანდასახული იქნება. მერაბი ყოველთვის შრომობდა, რომ წერენ ხოლმე, ფიზიკურად შრომობდაო, ჩვენთვის შრომა სათაკილო არასოდეს ყოფილა.
მეოთხე კლასში იყო მერაბი, როდესაც თბილისში გადავედით საცხოვრებლად. ნაქირავებში ვცხოვრობდით სამ შვილთან ერთად. ბიჭები უკვე დიდები იყვნენ. ზაფხულში მერაბი ბებიასთან ჩადიოდა სოფელში და ყოველთვის ეხმარებოდა. ახლა მე ვცხოვრობ სოფელში მეუღლესთან ერთად, შვილები წასულები არიან.
– რა ოცნება აგიხდინათ უმცროსმა შვილმა, რისი ახდენაც თქვენ ვერ შეძელით ცხოვრების მანძილზე?
– ჩემი ოცნება თავად მერაბია და ახლა ქამარიც შეიძინა. რაც შეეხება მატერიალურ საჩუქრებს, მე და მეუღლე ისე არასოდეს ვყოფილვართ, ყოველთვის ვშრომობდით, მდიდრები არ ვყოფილვართ, მაგრამ ყველაფერს ჩვენით მივაღწიეთ.
წყარო: https://www.ambebi.ge/
