“გადაფარვის” დროში ვცხოვრობთ,თუ უბრალოდ მოკლე მეხსიერების?-საკითხავი აი ეს არის….
შოვის გაუგონარი ტრაგედია – მარიკა ვერულაშვილით და “ლაგუნიადიდ” გადაიფარა, ეს უკანასკნელი “მწერალთა ვარამით”,
სი ძინ პინი, ხომ საერთოდ ახალი მაშველი რგოლია…
რა დაგვემართა?
ნუთუ ის თოჯინიანი, გულმოკლული ადამიანი “იფარება”?
არავინ ამბობს,რომ ტრაგედია მუდმივად უნდა გაგვდევდეს შავ ხაზად,მაგრამ ეს მწერლურ-ლაგუნური კუთვა ნამეტანია ჩვენი ისედაც აღზნებული გონებისთვის…
გავაღვიძოთ ადამიანი ჩვენში,მხოლოდ ლეშის ამარად ნუ დავრჩებით…
P.S. ე.წ.მწერლებმა დიდი ხანია გადაუჯოკრეს 1937-ის “მედანოსეებს”. ვაი რომ ეჟოვი აღარ ყავთ, თორემ Ketevan Dumbadze დიდი ხანია დახვრეტილი ეყოლებოდათ….
