მართალია, არც ჭუტაა მატერაცი და არც ოხანაშვილია ზიდანი, მაგრამ საერთო ამ ორ ინციდენტს მაინც აქვს ერთმანეთთან: ერთ შემთხვევაში, გადასწყვეტი იყო ფინალური მატჩის ბედი, მეორე შემთხვევაში კი ძალაუფლებისთვის გადამწყვეტ ბრძოლას სჭირდებოდა “საკრალური მსხვერპლი”-“კრიტიკული მედიის” სახით! დრო, ვითარება და მეთოდი მსხვერპლის პროვოცირებისთვის ორივე შემთხვევაში ოსტატურად იქნა შერჩეული და ორივე შემთხვევაში გათვლა გაკეთდა ძლიერ სულიერ აღელვებაზე( ფიზიოლოგიური აფექტის მდგომარეობა ძლიერი შეურაცხყოფის გამომწვევი მიზეზით).. თანაც, სხვა ქვეყნის იურისდიქციის ტერიტორიული ქვემდებარეობის პრინციპის გათვალისწინებით, საქმისთვის მეტი საერთაშორისო რეზონანსის მისანიჭებლად.. ასეა, ჩვენს შემთხვევაში, აკერმანის მოძღვრებას ამაოდ არ ჩაუვლია და ამ ყველაფერს გაგრძელებაც ექნება!
დიმიტრი ლორთქიფანიძე, პოლიტიკოსი; სოციალური ქსელი
