“როდესაც პირველი მიწისძვრის პირველი ბიძგები ვიგრძენით ყველა გარეთ გამოვედით, ვიცოდით რომ შემდეგ დიდი მიწისთვრა იქნებოდა, შორიდან ქალის კივილის ხმა გავიგე ვაიმე შვილი, შვილი მყავს სახლში მარტო დატოვებულიო.
თურმე მაღაზიაში გასულა სახლის გვერდით. ეს დაიძახა თუ არა ქალმა ვიღაც ბიჭმა მაშინვე შემოუძახა, რომელია თქვენი სახლიო და გავარდა სირბილით, ეს იყო და ეს მოხდა ძალიან დიდი მიწისძვრა. ბიჭი 2 წამის შესული იყო, რომ ყველაფერი თითქმის სულ დაინგრა.
ყველას ძალიან შეგეშინდა, წივილ კივილის ხმა ყველგან ისმოდა, ზანზარებდა მიწა, ფეხიდან გვეცლებოდა. ეს ქალი მუხლებზე დაეცა, კიოდა და თან ცხარე ცრემლით ტიროდა ვაიმე შვილიო. 10 წლის ნანატრი ერთადერთი შვილიო. ცრემლად იღვრებოდა ქალი. როგორია ნანატრი შვილის დაკარგვა. ჩვენც თვალებს ვაცეცებდით აქეთ იქით, იქნებ დაგვენახა ეს ბიჭი და ბავშვი, მაგრამ ამაოდ. რამდენიმე წუთი საუკუნოდ მოგვეჩვენა ისე ნელა გადიოდა დრო, ბიჭი და ბავშვი კი ისევ და ისევ არსად ჩანდნენ. ფაქტები ერთს ამბობდა, ისინი კორპუსის ჩამონგრევისას გარდაიცვალნენ, მაგრამ
ხილვადობა ცოტა შეზღუდული იყო, დანგრეული სახლების გამო მტვერი იდგა. 5 წუთიც არ იყო გასული ეს ბიჭი 2 წლის ბავშვთან ერთად გამოჩნდა, ამ ქალმა რომ დაინახა სულ მუხლის ჩოქით მივიდა ამ ბიჭთან, ტირილით მადლობა გადაიხადა, გადაეხვია და სულ კოცნა კოცნით აკვირდებოდა რამე ხომ არ გჭირსო, რამე ხომ არ დაგიშავდაო. ბიჭს მცირედი ნაკაწრები ჰქონდა, ჩამონგრებვის შედეგად ასხლეტილი ქვების და რაღაცეების ჩამოჭხაპნილი იყო.
ბოლოს როგორც გავარკვიეთ ეს ბიჭი ქართველი ყოფილა, კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი რომ ქართველები გასაჭირში მყოფთ არასოდეს მიატოვებთ, მით უმეტეს მეგობარს, ძალიან დიდი მადლობა საქართველო ასეთი კარგი შვილის აღზედისთვის. მადლობა თურქი ხალხის სახელით” – წერს სოციალურ ქსელში თურქეთის მოქალაქე სახელად ელა.
კიდევ ერთი გულისამაჩუყებელი ამბავი:
