კარგად გვახსოვს, წლების წინ სააკაშვილი, როგორ იმუქრებოდა უკრაინიდან ჩამოვალ ჩავჯდები და ორ კვირაში ჩემს ადგილს ბიძინა ივანიშვილი დაიკავებსო.
ამ ” ბაქი – ბუქს ” ქართველი ხალი 2013 – წლიდან ისმენდა (ისმენს), თუმცა სააკაშვილი არა თუ ჩამოვიდა არამედ უკანასკნელი ლაჩარივით ჩამოიპარა, ირაკლი ღარიბაშვილმა ჩასვა და უკვე მეორე წელია დედამისთან ერთად ტირის, გამიშვით ქართული პოლიტიკა კი არა ქართულადაც აღარ ვილაპარაკებო.
_ Publicist.ge – ს “ნაცმოძრაობიდან წყარო უყვება თუ ვინ დაარწმუნა მიშა ჩამოსვლაში და სინამდვილეში რა მოხდა”
_ სააკაშვილის ოჯახი წინააღმდეგი იყო მისი დაბრუნების, რადგან კარგად ესმოდათ, რომ არავინ ქუჩაში არა თუ დახვდებოდა არამედ თავსაც არ შეიწუხებდა.
გიული ალასანია საერთოდაც მთავარი არხის დაფინანსების და ქართულ პოლიტიკაში მიშას ჩარევის წინააღმდეგი ყოფილა.
ერთი თქმა ისიც კი უთქვამს, რომ “ნაცმოძრაობას,, თავისი შვილი მხოლოდ მსხვერპლად სჭირდებოდა, რეალობაში კი არავინ იყო საქმის მკეთებელი.
მელიას თავმჯდომარეობის დროს ხშირად კამათობდა თავის შვილთან პოლიტიკურ საკითხებზე და დაჟინებით სთხოვდა თავი შორს დაეჭირა, უკრაინისთვის მიეხედა ან საერთოდ ამერიკაში გადასულიყო.
_ დაახლოებით იგივე პოზიციაზე იყო თემურ ალასანიაც, რომელსაც როგორც მოსკოვიდან ისე ვაშინგტონიდან ჰქონდა ინფორმაცია, რომ მიშას დაჭერის შემთხვევაში ვერ უშველიდნენ.
_ თემურ ალასანიას თურმე განსაკუთრებით აღიზიანებდა გუბაზ სანიკიძის და თაკო ჩარკვიანის მოწოდებები სააკაშვილისადმი, რომელსაც თბილისიდან “უკიჟინებდნე” ჩამოდი ქვეყანა ფეხზე დადგებაო.
ალასანია, ამ ორს როგორც ვირთხებს ისე მოიხსენიებდა, გუბაზას კი “გასიებულ ძროხას, მძორს ეძახდა, რომლის მიმართაც კანსაკუთრებულად აგრესიული იყო.”
(გუბაზაც თემური ბიძიას ტრა*ს უქიცინებდა და ელაქცუებოდა, იქნებ და ორი კაპიკი გადმოეგდო).
_ ალასანია კი ხშირად ეუბნებოდა გიულის, რომ მასზე გული ერეოდა და არ შეხვედრია გუბაზის მსგავსი არაკაცი, რომლის ნდობაც არ უნდა ჰქონოდა მიშას.
_ გახსოვთ მთავარმა არხმა, ეკრანიდან #თავისუფლება_მიშას, რომ გააქრო ?
აი სწორედ ეს იყო პირველი სიგნალი არაფრის_მაქნისი გვარამიასთვის, რომელმაც ვერ შეძლო ტემპერატურის აწევა.
(მანამდე თავად ჩამოვიდა, ლეიბები დაყარა და 300 – მოშიმშილის იმედად კიდევ ერთხელ ჩადო ფული, თუმაც რა თქმა უნდა უშედეგოდ).
უკვე მაშინ თემურ ალასანიას დაფინანსება შეწყვეტილი ჰქონდა არხისთვის.
ფონანსური რესურსი კი დასავლეთში ლობისტურ კომპანიებში გადაისროლა, მოგვიანებით გვარამიაც დაიჭირეს და რადგან ალასანია მთავარს აღარ აფინანსებდა არხის მენეჯმენტმა გადაწყვიტა ნიკას თავისუფლებისთვის უფრო მეტად დახარჯულიყვნენ და შესაბამისად წინა პლანზე წამოწიეს მისი პატიმრობა.
_ სააკაშვილის ოჯახი თაკო ჩარკვიანს და გუბაზ სანიკიძეს აბრალებს მიშას დღევანდელ ყოფას.
ჩარკვიანი მიშას თურმე უმტკიცებდა 200 – ათასი ხელმოწერა მაქვს და ჩამოდი დაგხვდებითო.
ინფორმაციას თემური ელისო კილაძესთან და სხვებთან ამოწმებდა, რომლებიც პრაგმატულ რეალობას უყვებოდნენ თაკოს ტყუილებზე.
იმისათვის, რომ ამ ორს პარლამენტის ტრიბუნა ჩაეგდოთ ხელში, ათას ტყუილს და სისულელეს იგონებდნენ.
თურმე მიშას ისეთ სურათს უხატავდნენ, რომ ქართველი ხალხი ელოდა.
“ძია თემური” მათ გაიძვერობას კარგად აცნობიერებდა, მაგრამ “შლეგი დიშვილი” ვერაფრით გადაარწმუნა.
სააკაშვილის გადარწმუნება არც ნიკა გვარამიას უცდია, რომელიც პატიმრობას ელოდა მანამდე კი იცოდე, რომ მიშას დაიჭერდნენ თვითონ კი თემურ ალასანიას მსხვილად “დაახევდა ფულს”.
_ ალასანიასთვის ბოლო აკორიდ “ხაბეს” ნაცმოძრაობის თავმჯდომარეობა აღმოჩნდა, რომელსაც პარტიის ყველაზე დიდ სირცხვილს ეძახდა და დღესაც ამბობს, რომ ამ პარტიამ საკუთარი მომავალი “ხაბეს,, თავმჯდომარეობით საბოლოოდ დაასამარა.
_ სოწრედ ამიტომაც არის, რომ დღეს მიშა მხოლოდ თვეში ერთხელ კვდება, დაანონსებული აქციები კი არსად ჩანს.
“კეზერა” აღარ იხდის სააკაშვილის კამპანიაში, იქვე გვარამიაც ფეხზე კიდია.
უფულოდ დარჩენილი მთავარი არხი კი მოწყალების იმედად არის, მასში ჭყონიასაც კი აღარ უნდა ინვესტიციის ჩადება.
უცნობია ისევ ძველებურად იღებს თუ არა გუბაზა ჰონორას, თუმცა პარლამენტის მანდატი კი შერჩა.
2024 – წელს ისევ ვიღაცას უნდა შეეკედლოს თაკო ჩარკვიანთან ერთად, “ბიძია თემური” მათში ფულს აღარ დააბანდებს.
მთავარი არხი გვარამიას ციხეში ჯდომამდე იარსებს, მერე კი ნიკას ქვეყნის დატოვება აქვს გადაწყვეტილი და უცნობია რა ბედი ელით “ნაცჟურნალისტებს” ფორმულაში გადასულები მიშას ნაცვლად “კეზერაზე” გააკეთებენ აქცენტს, რომელმაც სააკაშვილს მერაბიშვილთან ერთად შიდა პარტიული ომი მოუგო.
ირაკლი ჯანყარაშვილი
წყარო: publicist.ge
